Przybądź Duchu Święty - Trzecia Osoba Boska w Starym i Nowym Testamencie

W Starym Testamencie Duch Święty przedstawiany jest jako Ten, który brał udział w dziele stworzenia świata. W Księdze Rodzaju czytamy: "Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami" (Rdz 1, 1-2). A kiedy Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi, "tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą" (Rdz 2, 7). Trzeba tu wyjaśnić, że w języku biblijnym słowo "duch" oznacza wiatr, powietrze, tchnienie, oddech jako przejaw życia. Dopiero Nowy Testament objawia nam w sposób wyraźny, że Bóg jest w trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. 

Świadectwo proroków 

Dzięki natchnieniu Ducha spisane zostały święte księgi Pisma. Działał On także przez wysłanników Bożych, takich jak Mojżesz czy król Dawid. To Duch Święty przemawiał przez proroków, którzy przekazywali ludowi słowa Boga i przygotowywali świat na przyjście Zbawiciela. Jan Chrzciciel - poprzednik Mesjasza - już w łonie matki został napełniony Duchem Świętym (por. Łk 1, 15). Wypełniając powierzoną mu przez Boga misję, Jan Chrzciciel głosił: "Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym" (Mk 1, 8). Dał też takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: ťTen, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem ŚwiętymŤ. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym" (J 1, 32-34). 
Sam Jezus Chrystus, odnosząc się do słów proroka Izajasza, tak mówił o sobie: "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana" (Łk 4, 18-19). 

W jedności z Ojcem i Duchem 

Ewangelia podkreśla, że Jezus od początku swego życia na ziemi był w jedności z Ojcem i Duchem Świętym. Podczas Zwiastowania anioł powiedział do Maryi: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym" (Łk 1, 35). 
Syn Boży rozpoczyna działalność publiczną od przyjęcia chrztu z rąk Jana Chrzciciela. "A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: ťTen jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanieŤ" (Mt 3, 16-17). Duch Święty stale towarzyszy Jezusowi. Napełniony Jego mocą Zbawiciel naucza, uzdrawia i wyrzuca złe duchy. A po Zmartwychwstaniu daje Apostołom taki nakaz: ,,Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem" (Mt 28, 19-20). 

"Rola i działalność Ducha Świętego w Starym i Nowym Testamencie"

Obraz znajduje się w kościele pw. Ducha Świętego we Wrocławiu. Kompozycja nawiązuje do słów Credo: "Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela". W górnej części malowidła, po lewej stronie, widzimy Boga Ojca stwarzającego wszechświat. Po prawej stronie umieszczono scenę powtórnego przyjścia Chrystusa. Po środku, pod napisem "Veni Creator", znajduje się gołębica - symbol Ducha Świętego, "który od Ojca i Syna pochodzi. Który wraz z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę". Centrum kompozycji stanowi scena Zesłania Ducha Świętego. Pośrodku widoczna jest biała sylwetka św. Piotra, obok którego siedzi Matka Boża. Dolna część obrazu odnosi się do słów: "który mówił przez proroków". Po lewej stronie siedzi Mojżesz zapatrzony w przeszłość - widzi grzech pierworodny i wygnanie Adama i Ewy z raju. Dalej: wieszczący przyszłość Izajasz z Serafinem, który dotyka ust proroka rozżarzonym węglem. W prawym dolnym rogu widzimy grającego na harfie Dawida. Jego pieśni przysłuchuje się mały Salomon. Nad Dawidem i Salomonem unosi się ognisty wóz z Eliaszem, który rzuca swój płaszcz Elizeuszowi.

„Nasza Arka” (6/2006)