Część IV - Misja Siostry Łucji

Podczas drugiego objawienia, gdy Łucja prosiła o wzięcie jej do nieba razem z kuzynami, Matka Boża odpowiedziała:

- "Tak, Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce posłużyć się tobą, aby ludzie Mnie lepiej poznali i pokochali. Chce On ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca".

Słowa te wyraźnie wskazują, że Łucja, oprócz tego, że powierzono jej tajemnice wyjawione przez Matkę Bożą, miała pozostać na ziemi, aby wypełnić wyznaczoną jej misję.

Warto sobie jeszcze przypomnieć, że podczas pierwszego objawienia, w dniu 13 maja, Matka Boża zapowiedziała:

- "Przyszłam was prosić, abyście przychodzili tu przez sześć kolejnych miesięcy, trzynastego dnia, o tej samej godzinie. Potem powiem wam, kim jestem i czego chcę. Następnie powrócę jeszcze tu siódmy raz".

Z tego wynika, że siódme objawienie Matki Bożej miało mieć miejsce w Cova da Iria. Kiedy? Co chciała Matka Boża zakomunikować lub pokazać ludziom w tym objawieniu? W każdym razie wydaje się, że można uznać, iż Siostra Łucja raz jeszcze miałaby być powierniczką Matki Bożej w Cova da Iria.

A zatem jeżeli przyjmiemy, że siódme objawienie nie odbyło się potajemnie, to stanowi ono jedno z wielkich oczekiwań wywołanych przez orędzie fatimskie. 


Koleje losu Łucji 


W dniu 17 czerwca 1921 r. Łucja wyjechała z Aljustrel do Porto i została przyjęta jako pensjonariuszka do Kolegium Sióstr św. Doroty w Vilar, dzielnicy tego miasta. Dnia 24 października 1925 r. wstąpiła jako postulantka do zakonu tejże kongregacji w Tuy w Hiszpanii, przy granicy portugalskiej. W dniu 2 października 1926 r. została nowicjuszką, a 3 października 1928 r. złożyła pierwsze śluby jako siostra konwerska. W 6 lat później, tego samego dnia października, złożyła śluby wieczyste. Przyjęła imię Siostry Marii Bolesnej.

Podczas rewolucji komunistycznej w Hiszpanii została przeniesiona dla bezpieczeństwa do Kolegium Sardao w Vila Nova de Gaia, gdzie pozostawała przez pewien czas.

Później, 20 maja 1946 r., Siostra Łucja miała znowu okazję zobaczyć miejsca objawień w Cova da Iria, w Loca do Cabeço oraz w gospodarstwie Valinhos.

Następnie w dniu 25 marca 1948 r. opuściła Instytut św. Doroty, aby wstąpić do klasztoru Karmelitanek św. Józefa w Coimbra pod imieniem Siostry Marii Łucji od Niepokalanego Serca1. 13 maja tego samego roku przyjęła habit św. Teresy i 31 maja 1949 r. złożyła śluby jako karmelitanka bosa. 


--------------------------------------------------------------------------------

1Sprawę powodu odejścia Siostry Łucji z Instytutu św. Doroty, aby przejść do Karmelu w Coimbra, hrabia-biskup tego miasta wyjaśnia w następujący sposób w liście z 27 maja 1948 r. do o. Jose Aparicio, S.J., dawnego kierownika duchowego Siostry: "Istotnie, Siostra Łucja wstąpiła do Karmelu tego miasta 25 marca, ponieważ Ojciec Święty na jej własną prośbę zarządził, aby nie sprzeciwiano się jej przeniesieniu, gdyż jej spokój był zakłócany przez liczne wizyty, niektóre nieuprzejme i powodowane zwykłą ciekawością, a nie przynoszące pożytku nikomu (...). Siostra mówi, że nigdy nie zażywała takiego spokoju i takiej radości, jak w tym przybytku, którego nie zamieniłaby na nic w świecie. Stosownie do życzenia Ojca Świętego nie otrzymuje listów ani nie przyjmuje wizyt, jedynie pisemnie dowiaduje się przeze mnie o potrzebach osób, które się zwracają do niej. Nie zrobiłem dotychczas żadnego wyjątku (...). Tylko ci, którzy uzyskali pozwolenie Stolicy Apostolskiej, są dopuszczeni do jej odwiedzania" (por. ks. Luiz Gonzaga Mariz, S.J., "Fatima, onde o ceu tocou a terra", s. 32).